De Koninginnenrit en de Valter 2000
26 maart 2019
De koninginnenrit is gereden en het plafond van ons trainingskamp op 2150 meter is ook bereikt. Ik heb in 11 dagen in totaal 748 kilometers gereden en 8690 hoogtemeters overwonnen. Dat is best wat en nu is het tijd voor een paar dagen rust en herstel!
De koninginnenrit was een fantastische rit. We zijn in totaal 11,5 uur onderweg geweest. De rijtijd was iets meer dan 10 uur. Dat is flink! En het is de langste afstand dit jaar, tot nu toe, precies 250 kilometer met iets meer dan 3600 hoogtemeters. Het was een rit die ik eigenlijk vorig jaar al wilde doen. Maar toen heb ik gekozen om het bij 170 kilometer voor gezien te houden en een rit naar huis te regelen van mijn vader die hier woont. De rit zelf begint zo goed als aan het strand in L’Estartit en rijdt dan zo’n 80 kilometer voornamelijk bergop naar Olot. Vanaf daar maakten we een loop door de uitlopers van de Pyreneeën. Het hoogste punt ligt een stukje boven de 1000 meter op de top van de Col de Santigosa (foto). Hierna is het afdalen terug naar Olot. Een afdaling overigens die ik als een van de beste in de wereld bestempel, veel rechte stukken en nauwelijks scherpe of blinde bochten, een paradijs voor de liefhebber van een snelle afdaling.
Zoals ik al zei liet ik mij vorig jaar hier ophalen, maar ik had eigenlijk toen al de stille wens om ook weer naar huis te fietsen. Het is alleen als je alleen bent net iets moeilijker om jezelf te motiveren voor de echt lang afstanden. Begrijp me goed 170 kilometer is ver, maar 250 is toch van een andere orde.
Gezien ik hier nu met Jason ben was dit de uitgelezen kans om deze rit volledig te rijden. Ik heb met Jason in het verleden al vele epische ritten gereden en er is niemand zo goed in zichzelf ogenschijnlijk overschatten als hij. Dat optimisme en die houding van ‘ik kan alles aan’ is erg aanstekelijk. Misschien ben ik ook een beetje competitief ingesteld en kan ik het maar slecht verkroppen dat iemand zo luchtig kan doen over zulke zware tochten en ze schijnbaar zonder enige angst aanvangt. Overigens wordt daar vaak aan het eind van een tocht heel anders tegen aangekeken zoals na de derde keer de Mont Ventoux te hebben beklommen.
Na een broodnodige rustdag hebben we op maandag de laatste rit van deze campagne gereden. We zijn naar het plafond van deze reis gegaan, 2150 meter hoog op Valter 2000. We zijn gestart in Ripoll en zouden via een andere klim naar de voet van de Valter 2000 rijden. De route nam helaas een weg waar fietser niet welkom zijn en we hebben die opwarmklim maar laten zitten om meteen door te rijden naar de Valter 2000. In alle eerlijkheid was dit achteraf gezien niet heel erg, deze berg heeft niet voor niets de HC stempel. Vanaf de voet is het ruim 22 kilometer. De eerste helft is redelijk tam, stijgingspercentages tussen de 2 en 4 procent, oftewel prima op je buitenblad te doen. Maar de tweede helft is van een andere orde. Veel stroken van boven de 10 procent, volgens mij is het steilste stuk dat ik heb gezien zo’n 14,5% geweest. Gelukkig lopen de laatste kilometer wat soepeler, gemiddeld 7%.
Eenmaal boven kom je uit bij een ski-oord. Er lag nog sneeuw en er werd nog gesnowboard. Dat is toch het mooie van Spanje, je kan er ’s ochtends in de auto stappen en binnen 3 uur op de plank staan in de sneeuw, om vervolgens aan het einde van de middag in de zon aan het strand tappas te eten. Wij zijn in elk geval redelijk snel omgekeerd want het was er best fris. De afdaling was in eerste instantie minder soepel vanwege redelijk slecht wegdek. Maar het tweede deel, met veel wegen rechtdoor is wederom een paradijs voor afdalers, zonder problemen boven de 70 kmh.
We hebben veel mooie ritten gemaakt, de benen zijn moe, maar voldaan. We hebben kilo’s pasta gegeten en daar heb ik even genoeg van, maar het was het allemaal dubbel en dwars waard, de voorbereiding richting de Styrkeprøven is officieel van start!
Vanmiddag gaan we nog even kijken bij de finish van de tweede etappe van de rond van Catalonië in Sant Feliu de Guíxols. Daarna rijden we door naar Barcelona want we kunnen via via bij iemand crashen waardoor we niet extreem vroeg op hoeven voor onze vlucht woensdag. We kunnen ook mooi wat lekkere tapas gaan eten en eindelijk een welverdiend wijntje gaan drinken! Overigens staat er alweer met potlood een rondje IJsselmeer voor komende zaterdag gepland, dat is namelijk de laatste keer dat het kan omdat het fietspad over de afsluitdijk voor drie jaar dicht gaat, ben benieuwd of de benen het zullen accepteren 😉
Ps. We waren net op tijd voor de finish en zagen zo Bling een mooie overwinning afleveren voor Team Sunweb, met de wereldkapoen Valverde in zijn wiel!
